10 maart 2019

Tja, de lente laat alsnog wat op zich wachten.  Vandaag was het stormachtig, veel wind, en er is in de vroege avond zelfs een hagelbui voorbij gekomen.  Weer om binnen te blijven en om met een grote mok warme thee en een goed boek in de zetel te hangen.  Een ideale zondag eigenlijk, met de hond op de leuning achter mij, en de kat op één van z’n favoriete plekjes, op de boekenplank boven de verwarming.

Ondertussen is Bas al flink in de rui, en z’n losse haren wollen vrolijk op onder de bank.  Deze week heb ik hem geborsteld.  Zolang ik op z’n rug kam, spint hij heel tevreden. Maar als ik afwijk naar de zijkant, dan vindt hij dat niet langer leuk.  Ik heb dus eens opgezocht of je een kat eigenlijk wel moet borstelen.  Niet dus. Tenzij hij zichzelf niet goed kan verzorgen, bijvoorbeeld omdat hij dik is, of extreem langharig of zo.  Bas is wel dik eigenlijk.  Een beetje toch.  En wat in de borstel zit, ligt niet in huis.  Maar je moet er blijkbaar wel mee uitkijken, met zelf borstelen, want met een beetje pech verander je de ruiperiode.  En in het slechtste geval gaat hij het hele jaar in de rui.  En dat willen we niet hebben hè!  Dus ik hou hem gewoon in de gaten, en komen er geen klitjes, dan blijf ik er af en ga ik ervan uit dat hij het prima zelf kan, die Bas.